Utile Dolce
Utile Dolce (zoete functionaliteit), meubels voor het elitair proletariaat, zo omschreef Simon de Boer een serie gebruiksvoorwerpen voor het interieur. Het hele project lijkt ook wel een poëtische parodie op Ikea, die in die jaren steeds verder oprukte met de rationeel bedachte en bespottelijk goedkope bouwpakketten die elk gevoel of meerwaarde ontberen: bij Ikea geen artistieke of poëtische reflecties op wonen, huiselijkheid en leven.
De collectie Utile Dolce bestond uit een stoel en een tweezitsbank, beide worden als een geprefabriceerd bouwpakket geleverd en zijn gemaakt van hardboard en vurenhout. De monumentale stoel en bank hebben wieltjes aan de voorkant en onder de zitting planken waar kussens zijn gedacht die je wel of niet kunt gebruiken. Deze kussens waren voorbedrukt met een rozen-print die je kon beduren. Een borduurring, borduurgaren en een steeksleutel werden in het pakket meegeleverd. Voor de presentatie werd ook nog een bed gemaakt en het rozen-patroon werd in flockprint op behangpapier gedrukt.
In de collectie zat ook een kleed, simpel gevlochten uit stroken wolvilt in de kleur grijs of bruin. De uiteinde van de stroken werden vast gezet met knoop en knoopsgat. Mensen konden thuis de stroken zelf vlechten en vastknopen. Het kleed werd uiteindelijk in een oplage van 50 vervaardigd voor de Bijenkorf, die het verkocht op de woonafdeling dat een hoekje voor Nederlandse ontwerpers ingericht had.
Simon de Boer maakte hier ook de eerste stap richting mode door voor deze collectie kamerjassen en pantoffels te ontwerpen.
De collectie werd gepresenteerd in de Beurs van Berlage en de show eindigde met een kussengevecht op het bed. Er kwam na afloop een flinke rekening voor het schoonmaken van de prachtige bestuurskamer met monumentenstatus want alles zat onder het dons.
Het Parool 23 november 1994, door Ivo Weyel
De stoelen en banken van hardboard en vurenhout. Op de planken onder de zitting liggen de kussens die men zelf kon borduren
Ontwerp voor de roos, toegepast op kussens en behang
Na afloop van de presentatie in de Beurs van Berlage. Simon de Boer in de stoel uit de collectie leunend op een kussen met geborduurde rozen. Op de vloer de veren die overal lagen door het kussen-gevecht. Foto Jacqueline Gilbert
Links: Simon de Boer draagt een kamerjas en sloffen uit de collectie tijdens een photo shoot. Foto's Jan Gort.
Rechts: Trouw, zaterdag 19 november 1994, door Karin van Munster
Insteek-folder voor de geprefabriceerde meubelen van Utile Dolce
Uitnodiging op a4 formaat voor de presentatie van Utile Dolce in de Beurs van Berlage.
Het kleed uit de collectie Utile Dolce gemaakt uit stroken wolvilt die men zelf thuis in elkaar kon vlechten. De uiteinde zitten vast met knoopsgat en knoop die er vooraf zijn opgezet. Onder een pagina grote advertentie in de Volkskrant 21 maart 1995.
Links: Volkskrant Jaap Huisman, 21 november 1994.
Boven: In Paradiso, Simon de Boer eet nog snel een broodje terwijl hij foldertjes voor Utile Dolce vouwt. Op die avond in 1994 toonde een grote horde creatieven hun werk in korte wervelende presentaties. De presentaties samen vormden een groot statement tegen een oude garde die Simon de Boer en zijn tijdgenoten de Generatie X noemden - naar de roman Generation X: Tales for an Accelerated Culture van Douglas Coupland . Die generatie, vonden de voorgangers, zou niets tot stand weten te brengen.