De twee stoelen, net af, gaan nog even snel op de foto aan de Oudegracht in Utrecht. Foto Jacob Dijkstra.

In 1986 ontwierp Simon de Boer de Zonne- en Nachtstoel. Het duurde even voor hij geld bij elkaar had om de twee stoelen door de meubelmakers te laten maken want al moesten de stoelen gewoon van vurenhout worden gemaakt, de begroting viel toch tegen. Maar in '87 was het zo ver. Een buurvrouw naaide de canvas rugleuningen en Simon deed zelf de afwerking. De stoelen kwamen te staan op een expositie bij meubelkunstgalerie Novis, Oude Gracht 231 in Utrecht. De twee stoelen, die als duo waren bedoeld, werden al snel verkocht. Simon de Boer zag ze nooit meer. Tot hij in 2024 een e-mail ontving, hij schreef er het volgende over;

'Een ruime maand geleden ontving ik een e-mail van een mij onbekende vrouw. Ze schreef dat ze in 1988 twee stoelen bij een galerie in Utrecht had gekocht: ‘Ik zag ze en was meteen verliefd. Snel probeerde ik ze uit. Als ze lekker zaten dan zou ik ze kopen.’ In de loop van de jaren was ze de naam naam van de ontwerper vergeten en wist ze niet meer wie de stoelen had bedacht. Tot, toeval bestaat niet, een vriend van mij bij hun op bezoek kwam en riep: ‘Dat zijn stoelen van Simon de Boer!’

Nu moesten de stoelen weg. De eigenaars werden ouder en verlangden naar een luiere zit (overigens, de twee nieuwe luistoelen werden in de kleur zwart en oranje besteld). Kende ik wellicht potentiële kopers, wist ik wat ze er voor konden vragen? Ik herinner me nog dat toen ze net af waren ik zeer tevreden was over het ontwerp en de uitvoering. Maar de lak was nog niet droog of ze gingen al naar de galerie in Utrecht. Daar werden ze direct verkocht. Omdat ze zo snel verkocht werden heb ik ze altijd wat gemist.

Ik beantwoordde de e-mail dat ikzelf ze wel wilde terugkopen maar dat ik van weinig geld leef en alleen een fiets bezit. Wellicht konden we er toch uitkomen? Een dag later kreeg ik een e-mail terug, dat ze de stoelen graag aan mij schonk! De zetels kregen ooit de namen ‘nachtstoel’ en ‘zonnestoel’ - naar de gedichten die onder de zittingen zaten geplakt, naar hun kleur.

Gisteren heb ik ze opgehaald (zie de video op deze pagina). Na 36 jaar gebruikplezier was het afscheid daar. Na het inladen aaide de eigenares nog even liefdevol over de stoelen: ‘Jullie gaan nu naar huis’, sprak ze zacht alsof het kinderen waren die de verhulde instructie meekregen dat ze zich netjes moesten gedragen.'

Als dank voor het prachtige geschenk maakte Simon de Boer, gebaseerd op de originele schaalmodellen die hij nog had maar die in de loop van de tijd uiteenvielen, nieuwe maquettes op schaal 1:10 - zijn favoriete schaal, waarmee hij al zijn meubelontwerpen eerst test of de verhoudingen wel goed zijn. Zo hoefden de oude eigenaars én gulle gevers hun stoelen niet te missen!